Παραθέτουμε μια σύντομη ενημερωτική αναφορά για την Ακανθού και τον Δήμο της.

Ιστορία: Η Ακανθού βρίσκεται στη βόρεια παραλία της Κύπρου, συνδυάζει βουνό, κάμπο και θάλασσα και ανήκει στη Χερσόνησο της Καρπασίας – Επαρχία Αμμοχώστου. Προς ανατολάς συνορεύει με το Φλαμούδι, προς νότο με το χωριό Μάντρες, το Πλατάνι, το Λευκόνοικο, την Άντρεμη και την Μελούντα. Δυτικά συνορεύει με το χωριό Καλογραία (επαρχία Κερύνειας) και προς βορρά σ’ όλη την ακτογραμμή με τη θάλασσα της Κιλικίας.

Είναι ένας ιστορικός, δραστήριος και πλούσιος Δήμος με ιστορία που χάνεται στα βάθη του χρόνου 10 χιλ. χρόνων.

Έτος ιδρύσεως 1908.

Έκταση 78 km² (ο μεγαλύτερος σε έκταση Δήμος της Κύπρου)

Ιδιωτική περιουσία…. Ο πρώτος Δήμος σε ιδιόκτητη γη, σ’ όλη την Κύπρο.

Ακτογραμμή: 17-18 km

Πληθυσμός: 2,500 στην Κύπρο 2,500 στο Ηνωμένο Βασίλειο 300 στην Ελλάδα (Δεν υπάρχει επίσημη, πρόσφατη καταγραφή)

Ασχολίες:

* Γεωργία, (σιτηρά, ελιές, χαρουπιές, πρώιμα λαχανικά σε θερμοκήπια, φρούτα κ.ά).

* Κτηνοτροφία (οικόσιτη, ποιμνιοτροφία, 3 μεγάλες εμπορικές μονάδες π.χ. Μιντίκκηςκ.ά)

* Αλιεία με μικρό σύγχρονο αλιευτικό καταφύγιο.

Γενικά η Ακανθού ήταν αυτάρκης σε όλα. Υπήρχαν πολλές θέσεις εργασίας και εργάτες από διπλανά χωριά εργαζόντουσαν στην Κοινότητα.

Μόρφωση: Ιδιαίτερη παράδοση και έφεση στα γράμματα. Το χωριό των δασκάλων, των γιατρών, των δικηγόρων κ.τ.λ. Ακόμα και οι γυναίκες μορφωνόντουσαν συστηματικά από το τέλος του 18ου αιώνα.

Θρησκευτικός Πολιτισμός:

Εκκλησία του Χρυσοσώτηρα (η μεγαλύτερη της Κύπρου. Ένα αρχιτεκτονικό θαύμα, εκτέλεσης κι επιμέλειας ένα κόσμημα για την Ακανθού αλλά και παγκύπριο προσκύνημα. Σήμερα δυστυχώς μετατράπηκε σε τζαμί). Στην εκκλησία του Σωτήρος ανήκουν άλλα 23 ξωκκλήσια που τα μετέτρεψαν οι έποικοι σε στάβλους, αποθήκες, γκαλερύ, τζαμιά ή τα κατεδάφισαν. Η εκκλησία κατέχει αξιόλογη περιουσία με 680 στρέμματα, σύμφωνα με την απογραφή από την αγγλική διοίκηση το 1947.

Η Ακανθού κατελήφθη στη β’ εισβολή 14.8.1974, 125 άτομα παρέμειναν στην Ακανθού και μεταφέρθηκαν στο τέλος Αυγούστου σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γύψου όπου 6 απέθαναν από κακουχίες και τάφηκαν χωρίς να γνωρίζουμε πού ακριβώς (χωρίς κηδεία), 2 αγνοούνται και 20 συνελήφθηκαν αιχμάλωτοι και μεταφέρθηκαν στις τουρκικές φυλακές.

Θρησκευτική ζωή:

Η επιβλητική εκκλησία του Χρυσοσώτηρα ήταν και είναι το πνευματικό και κοινωνικό στήριγμα όλων των Ακανθιωτών. Στο στόμα όλων ήταν η ευχή και η δοξολογία για τον Χρυσοσώτηρα. «Τες ευτζιές του Σωτήρος να σιεις», «Έλα η δύναμή σου Γρουσοσώτηρα» , κ.ά.. Ο μεγαλοπρεπής ναός άρχισε να κτίζεται το 1916 σε πείσμα ακόμα και του αρχιεπισκόπου που φοβήθηκε το κόστος της οικοδομής και τη διαφαινόμενη χρεωκοπία της εκκλησίας γι’ αυτό και δεν έδινε άδεια. «Εμείς θα την κτίσουμε με εθελοντική εργασία και μεγαλοπρεπεστάτη». Ήταν η πάγια θέση των Ακανθιωτών.

Έτσι και έγινε. Ανασκουμπώθηκαν όλοι μικροί μεγάλοι για την ανοικοδόμησή του. Αντί τσιμέντο που ήταν άγνωστο ακόμα, χρησιμοποιήθηκε πηλός από σκόνη αλεσμένων σε αλευρόμυλο, σπασμένων «γαστριών», ανακατεμένα με ντόπιο ασβέστη από τα καμίνια της Ακανθούς και νερό. Για τους θόλους χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Κύπρο τσιμέντο, αφού ο Αρχιτέκτονας κι ο Πολιτικός Μηχανικός διέκοψαν για δύο χρόνια το κτίσιμο για να επιμορφωθούν στο Πολυτεχνείο στη χρήση του σε κτίρια.

Το μεγαλόπρεπο κτίριο εγκαινιάστηκε στις 14.9.1941 από τον Αρχιεπίσκοπο Λεόντιο.

Επειδή η εκκλησία, λόγω της μεγάλης της περιουσίας σε ελιόδεντρα και χαρουπόδεντρα, είχε πολλά εισοδήματα, αιμοδοτούσε κάθε έργο που γινόταν στην Ακανθού με γενναιόδωρη προσφορά. Κτίσιμο Σχολείου, ασφαλτόστρωση δρόμων, υδροδότηση κατ’ οίκον, βοήθεια σε εμπερίστατες οικογένειες, κτίσιμο Πνευματικού Κέντρου ΟΧΕΝ κ.ά.

Ο κόσμος ερχόταν κάθε Κυριακή, κουβαλώντας τον πόνο και το τάμα του, ή από το Σάββατο για να βαφτίσει το παιδί του. Η εκκλησία διέθετε και ξενώνες για εξυπηρέτηση των προσκυνητών. Τα τάματα των Ακανθιωτών ήταν να σταυρώσουν μια ελιά τους, με μπλε σταυρό, κι ο καρπός θα παραδιδόταν στον ναό κάθε χρόνο. Στον Χρυσοσώτηρα ανήκαν και τα 22 ξωκλήσια που βρίσκονταν στους κάμπους και στα βουνά. Για την ιδιαίτερη φροντίδα και τον γιορτασμό τους, κάθε ξωκλήσι είχε τους γιορτάρηδές του που το γνοιάζονταν.

Ονομαστό ήταν το πανηγύρι του Χρυσοσώτηρα στις 6 Αυγούστου που κρατούσε τρεις μέρες και που προσέλκυε κόσμο απ’ όλη την Κύπρο. Η εικόνα του Χρυσοσώτηρα ήταν η θαυματουργή προστασία και το καμάρι μας. Σήμερα, με μια ξεχωριστή θεοσημεία βρίσκεται μαζί με άλλες εικόνες του ναού μας στον Άγ. Μάμα στου Μόρφου εγκλωβισμένη, προσμένοντας να γυρίσει στη θέση της, μαζί μας. Ο Δήμος μισθώνει λεωφορεία για να συλλειτουργήσει την εικόνα μας με τον Άγ. Μάμα στου Μόρφου στις 1-2 Σεπτεμβρίου.

Έθιμα και ζωή

Λόγω της απομονωμένης θέσης, η Ακανθού ανάπτυξε και διατήρησε πολλές μοναδικές εκδηλώσεις ξεχωριστές. Αναφέρουμε μόνο μερικές

1. Τη Δευτέρα της Λαμπρής όλοι οι νέοι της Ακανθούς, αφού ετοίμαζαν μια χειροποίητη «πιστόλα» προσπαθούσαν συναγωνιστικά να ανατινάξουν τον Ιούδα. Το γεγονός λάμβανε χώρα στην αυλή της εκκλησίας το μεσημέρι μετά τον εσπερινό της Αγάπης. Ο Ιούδας, ένα ομοίωμα αντρός, βρισκόταν όρθιος πάνω σε μια «παλιά κατσαρόλα» γεμάτη εκρηκτικά, στα κάγκελα της βόρειας αυλής. Ήταν όλο το χωριό και πολλοί ξένοι, θεατές τούτου του εθίμου, μέχρι την ανατίναξή του Ιούδα στα ύψη που σκορπούσε εφορεία στους παριστάμενους

2. Για το μάζεμα των ελιών από τις τεράστιες πριουσίες της εκκλησίας, οι Ακανθιώτες άφηναν τις δικές τους κι έτρεχαν στις ελιές της εκκλησίας με το κάλεσμα του τελλάλη. «Αύριο Κυριακή χωρκανοί, θα πάμεν στες αγκαρίες της εκκλησιάς, στον Λαόπορο, στους αγγούλους, στα καθίλια κ.ά. » Όλοι πρόθυμοι να προσφέρουν τον κόπο τους και το βράδυ ως προσκεκλημένοι πήγαιναν να παραδώσουν τον καρπό και να παρακαθήσουν στο ομαδικό τραπέζι – διασκέδαση στα «Τζιελιά» της εκκλησιάς στην ΟΧΕΝ, κατάχαμα. Το δείπνο σταθερό: κολοκάσι με κρέας, ρέσι και κρασί. Το κρέας το έπαιρναν από τις μάντρες της εκκλησίας. Όπως τις πρώτες αγάπες των χριστιανών.

3. Τη νύκτα της ανάστασης όλοι οι Ακανθιώτες περνούσαν από την εκκλησία, άναβαν τα φαναράκια τους από την ακοίμητη καντήλα και τραβούσαν για τα δύο κοιμητήρια (Αγ, Φωτούς κι Αγ. Βαρβάρας) για ν’ ανάψουν τους τάφους των κεκοιμημένων τους. Όλοι, ζώντες και τεθνεώτες, έπρεπε να κάμουν ανάσταση.

4. Στις ανομβρίες ή άλλο δύσκολο πρόβλημα για το χωριό, οι Ακανθιώτες έκαναν ειδική δέηση για να «ζώσουν» τον ναό του Χρυσοσώτηρα. Δυο-τρεις γυναίκες γύριζαν το χωριό και μάζευαν θηλιές νήμα το οποίο θα δενόταν με ειδικό τρόπο για να ζωστεί ο Χρυσοσώτηρας. Το αποτέλεσμα ήταν άμεσο και θεόσδοτο.

5. Τα κόκκινα αυγά που στόλιζαν τις όμορφα διακοσμημένες πούλλες (πασχαλινά ψωμιά) ήταν με ειδική βαφή βαμμένα που την έπαιρναν από οφάλους της θάλασσας. Κάποιοι χωριανοί, γύριζαν το χωριό και αντάλλαζαν τη βαφ(χ)ή με αυγά ή αλεύρι.

Φυτόκοσμος Ακανθούς

Δεν νομίζουμε να υπάρχει πιο συμμαζεμένος φυτόκοσμος κοινός και ενδημικός στην Κύπρο που να στολίζει με τόση ευλογημένη μαεστρία, βουνά, κάμπους και θαλασσινές παραλίες, με πρώτα τα ενδημικά ρήτζια στ’ αψηλά, τα κυκλάμινα (κούκουνοι) με τα φύλλα των οποίων φτιάχναμε κουπέπια, τα θαλασσοκράμπια, τα κύρταμα και τα ριζόνια για ξιδάτα, ανεμώνες, ματσικόρυδα, μελισσούλες, πρωτομαγιές, αγριολούλουδους (λιλιτάρκα), κρίνα στο κύμα και άγριες ορχιδέες, δάκρυα της παναγίας κι ασφαλώς κι άλλα πολλά.

Όσο για τους θάμνους, μια πανδαισία από σχοινιές, τριμιθιές, αγκαθιές, μερσινιές, δάφνες, αντρουκλιές, χαχομηλιές, λουβηθκιές, μοσφιλιές, αρκαπηδιές (άγριες αχλαδιές) σαψισιά κ.ά. Στις ρίζες τους έβρισκαν οι Ακανθιώτες σαλιγκάρια, μανιτάρια, αλλά και στις φυλλωσιές τους σχοίνους για τα λουκάνικα, τριμήθια για πίτες και μερσίνια. Όλα αυτά πρόσφεραν τροφή, έτσι που έκαναν την Ακανθού αυτάρκη, έδιναν στους λιγότερο ευνοημένους ένα εισόδημα και πλούτιζαν τα πιάτα τους με νοστιμιά.

Ασφαλώς για τους Ακανθιώτες το κύριο εισόδημα προερχόταν από τ’ ατέλειωτα λιοχώρια, τα χαρούπια (με τρεις τεράστιες αποθήκες για τη συλλογή τους) σιτηρά και τα τελευταία χρόνια με τα λαχανικά σε χαμηλά θερμοκήπια. Η εμπορία των λαχανικών γινόταν μέσω του Συνδέσμου Φθαρτοπαραγωγών κυρίως στην χοντρική Αγορά Λευκωσίας αλλά και απευθείας αεροπορικώς στο εξωτερικό και με καΐκια προς τον Λίβανο. Ήταν η γη της ευαγγελίας, που δεν άφησε κανένα να παραπονεθεί για ανεργία ή φτώχια. Για όλους είχε ενασχόληση και μεροκάματο.

Κτηνοτροφία

Παράλληλα με την οικόσιτη κτηνοτροφία που υπήρχε σε κάθε σπίτι (κότες, κατσίκες, κουνέλια, περιστέρια, χήνες, πάπιες και γουρούνια), αναπτύχθηκαν και κοπάδια σε μάντρες (πρόβατα ή και κατσίκες σε ελεύθερη βοσκή), αλλά και μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες όπως οι φάρμες Μιντίκκη, Τίμηνη, Καγιά κ.ά.

Πραγματικά η Ακανθού, πριν τον διωγμό των κατοίκων της στη εισβολή των Τούρκων, ήταν μια αναπτυσσόμενη Κοινότητα-Δήμος, ένας επίγειος παράδεισος, ένας ατέλειωτος πληθωρικός βιότοπος.

Όσο για το κυνήγι, ήταν πόλος έλξης πολλών ακόμα και μη Ακανθιωτών. Πέρδικες, φάσσες, λαγοί, τσίκλες και άλλα μικρότερα πουλιά έδιναν στους λιγότερο κτηματίες ένα καλό εισόδημα.

Ιστορικοί χώροι, αρχαίοι οικισμοί – πόλεις:

Υπάρχουν αρκετοί αρχαίοι οικισμοί καταγραμμένοι από το Τμήμα Αρχαιοτήτων όπως:

Μακαρία στα δυτικά (με φυσικό λιμάνι, Κάστρος (με στοιχεία ανασκαφών), Αφροδίσιο, Λιαστρικά, Αρκόσυκο (έγιναν παράνομες ανασκαφές), Πέργαμος με εκκλησία του 11ουαιώνα (συντηρήθηκε από το πρόγραμμα SAVE των ΗΠΑ αλλά δυστυχώς έγινε γκαλερύ και ο εξωτερικός της χώρος γεμάτος με μακέτες τζαμιών), Ψαρούτα (με κατάλοιπα απολιθωμάτων), Νιάτη, Αργείων Ακτή κ.ά.

Οι Ακανθιώτες υπήρξαν πάντα πρωτοπόροι, δημιουργικοί και υποδειγματικοί πατριώτες. Σ’ όλα τα καλέσματα πατρίδας συμμετείχαν ομαδικά Α + Β΄ Παγκοσμίους Πολέμους, Απελευθερωτικός Αγώνας 1955-59 με έντονη δράση του συνόλου σχεδόν του πληθυσμού, Τουρκανταρσία 1963-64 και κατά την εισβολή του 1974.

Υπάρχουν ντοκουμέντα για όλα αυτά, όπως και για τους πολλούς εράνους υπέρ των εθνικών στόχων.

Είναι γι’ αυτό που νιώθουμε απογοητευμένοι, αδικαίωτοι και παραγκωνισμένοι. Πότε θα δικαιωθούν οι θυσίες και οι κόποι τούτης της κοινότητας; Πότε θα εφαρμοστεί και γι’ αυτούς ένα μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης; Μια αναγνώριση, ένα αντιστάθμισμα των όσων έχασαν, μια υπερασπιστική γραμμή για να μην εξωθούνται να πουλούν, τις περιουσίες τους, μια απόδοση των θρησκευτικών μνημείων, στους νόμιμους κτήτορές τους.

Ένας καλύτερος έλεγχος, για το πού παν οι βοήθειες που παραχωρούνται στους τουρκοκύπριους – έποικους ουσιαστικά, να δίνονται και ανάλογες βοήθειες και για τους πρόσφυγες που φυτοζωούν θα ήταν μια ανακούφιση.

Το Δημοτικό οίκημα στην προσφυγιά π.χ. είναι ένα παλιό τουρκοκυπριακό με πολλά προβλήματα. Αιτούμαστε σοβαρών αλλαγών ή άλλου καλύτερου οικήματος.

Ιστορικό της Ίδρυσης του Δήμου Ακανθούς

Ο Δήμος Ακανθούς ιδρύθηκε το 1908. Είναι ένας από τους πιο παλιούς Δήμους της Κύπρου. Σε πληθυσμό είναι ο μικρότερος από τους 9 κατεχόμενους Δήμους με 1800 περίπου κατοίκους και ο προτελευταίος μετά τον Δήμο Λευκάρων από τους 39 Δήμους της Κύπρου. Παραμένει δε ο μοναδικός Δήμος της Καρπασίας.

Είναι ένας Δήμος ο οποίος θεσμοθετήθηκε κατ’ οικονομία, γιατί δεν πληρούσε τα πληθυσμιακά κριτήρια. Είχε όμως κάποιες ιδιαιτερότητες π.χ. βρισκόταν μακριά από τα αστικά κέντρα, είχε πολύ μεγάλη έκταση γης, ο μεγαλύτερος δήμος περίπου, με 78 τ. χιλ. και αρκετά εισοδήματα όπως λάδι, χαρούπια, τυριά κ.ά, ήταν δηλαδή ο μεγαλύτερος αγροτικός δήμος.

Εκτός των άλλων κατά την επίσκεψη του Άγγλου Κυβερνήτη το 1908 ο ευπαίδευτος δάσκαλος Φώτιος Σάββα, ο οποίος αργότερα διετέλεσε και Δήμαρχος Ακανθούς , υποδεχόμενος τον τότε κυβερνήτη, σε εμπνευσμένο λόγο του εξέφρασε το παγκοινοτικό αίτημα για ίδρυση Δημαρχείου. Ο Κυβερνήτης παρ’ ότι στην αρχή ήταν διστακτικός, λόγω του πληθυσμιακού μεγέθους της Ακανθούς, έδωσε αργότερα τη συγκατάθεση του για ίδρυση Δημαρχείου. Η οριστική απόφαση ελήφθη την 26η Ιουνίου, 1908 και δημοσιεύτηκε στην αποικιοκρατική Εφημερίδα της Κυβέρνησης την 10η Ιουλίου 1908, η οποία και θεωρείται η γενέθλια μέρα της ίδρυσης του Δήμου Ακανθούς.

Κατά τη διάρκεια των 110 χρόνων ζωής του ο κατεχόμενος Δήμος της Ακανθούς πέρασε αρκετές δυσκολίες, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της Παλμεροκρατίας, η οποία ακολούθησε την εξέγερση των Οκτωβριανών του 1931. Συγκεκριμένα το 1933 με το πρόσχημα ότι υπήρχαν πληθυσμιακά μεγαλύτερες κοινότητες οι οποίες δεν ήσαν Δήμοι όπως το Ριζοκάρπασο, η Γιαλούσα και το Λευκόνοικο το αποικιοκρατικό καθεστώς άρχισε να προβληματίζεται σοβαρά για την κατάργηση του Δήμου. Αργότερα επεκράτησαν σοφότερες σκέψεις και η κατάργηση του Δήμου μας απετράπη.

Το 1941, η αποικιοκρατική Κυβέρνηση απευθύνθη στη Βασίλισσα της Αγγλίας επαναφέροντας το αίτημα για κατάργηση του Δήμου Ακανθούς , λόγω οικονομικών δυσκολιών του Δήμου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Η απάντηση ήταν αρνητική καθ’ ότι τα δεδομένα άλλαξαν λόγω κατάταξης πολλών Ακανθιωτών ως εθελοντών στον Αγγλικό στρατό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η τελευταία κρίση που πέρασε ο Δήμος μας εκτός βέβαια από τον ξεριζωμό του ’74, ήταν το έτος 1947 κατά το οποίο ο τότε Δήμαρχος αείμνηστος Κλεάνθης Γ. Κραμβής προσφωνώντας τον Άγγλο Κυβερνήτη Turnbull αναφέρθηκε και στον προαιώνιο πόθο των Ελλήνων της Κύπρου, την ένωση με την Ελλάδα. Ο τότε Κυβερνήτης φανερά ενοχλημένος απεχώρησε με ένα «ευχαριστώ κ. Δήμαρχε». Το πολιτικό αυτό επεισόδιο είχε ως αποτέλεσμα ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο να υποβάλουν παραίτηση σ’ ένδειξη διαμαρτυρίας, ο δε Κυβερνήτης να διορίσει τριμελή Δημοτική Επιτροπή με πρόεδρο τον τότε Κοινοτάρχη Παύλο Χ. Παυλίδη. Στις εκλογές που ακολούθησαν το 1949 επανεξελέγη πανηγυρικά ο μοναδικός συνδυασμός με επικεφαλής τον Δήμαρχο Κλεάνθη Γ. Κραμβή.

Στα 66 χρόνια παρουσίας του Δήμου Ακανθούς (μέχρι δηλ. Το 1974) όλοι οι διατελέσαντες Δήμαρχοι αντιμετώπισαν τα προβλήματα της κοινότητας μας με σύνεση και υψηλό αίσθημα ευθύνης. Η παρουσία του Δήμου ως φορέα της τοπικής αυτοδιοίκησης συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία κοινοφελών έργων όπως η ύδρευση, ο ηλεκτροφωτισμός, η καθαριότητα, το κτίσιμο νέου Δημοτικού Μεγάρου και Δημοτικής αγοράς , το 1950, το κτίσιμο νέου Δημοτικού Σχολείου το 1963, η ασφαλτόστρωση, η κατασκευή δρόμων, η λειτουργία σφαγείου, η κατασκευή αρδευτικού και αποχετευτικού συστήματος ομβρίων υδάτων κ.τ.λ.

Χάριν της ιστορίας του Δήμου μνημονεύονται οι 12 διατελέσαντες Δήμαρχοι 1) Κυριάκος Χ’ Μιχάλης, 2) Φώτιος Σάββα, 3) Γεώργιος Μιχαηλίδης, 4) Κλεάνθης Κ. Κραμβής, 5) Κλεάνθης Γ. Κραμβής, 6) Σωτήρης Χατζηγεωργίου, 7) Σωτήρης Καρπασίτης, 8) Σάββας Φωτίου, 9) Σωτήρης Χάηλος, 10) Κυριάκος Χατζησάββας, 11) Σάββας Σαββίδης, 12) Ελένη Μυλωνά-Χατζημιχαήλ, (η νυν).

Περιουσιακά στοιχεία Δήμου:

1. Περίοπτο και ευρύχωρο, λειτουργικό Δημοτικό Μέγαρο κτίσμα του 1950.

2. Μεγάλη Δημοτική Αγορά στο ισόγειο του Δημοτικού Μεγάρου.

3. Δημοτικό Σφαγείο στα Νοτιοδυτικά της κοινότητας.

4. Δημόσιο, νεόκτιστο Νηπιαγωγείο στην Πάνω Γειτονιά μέσα σ’ ένα πορτοκαλεώνα που παραχώρησε η εκκλησία.

5. Τρία κτίρια για Δημοτικό Σχολείο (το νεότερο εξεταστέο και πιο μοντέρνο κτίσμα ήταν του 1963).

6. Δεξαμενή απολύμανσης ζώων κοντά στη θάλασσα, περιοχή Νεράδες.

7. Έργα ύδρευσης στη Μάνα του νερού κάτω από τους καταρράκτες για χρήση από το χωριό.

8. Τρία μεγάλα ντεπόζιτα για διοχέτευση του νερού στα νοικοκυριά.

9. Τρία υδραγωγεία στις βασικές γειτονιές, με βρύσες και βούρνες, για τα ζώα, πραγματικά δείγματα παραδοσιακού αρχιτεκτονικού πολιτισμού. Στη συνέχεια το νερό διακλαδώθηκε με πρωτοβουλία του Δήμου κατ’ οίκον.

10. Διάτρηση στην τοποθεσία Καλορίτισσα για συμπληρωματική υδροδότηση του χωριού. Εδώ επιδείχθηκε υποδειγματική εθελοντική εργασία για την υλοποίηση του έργου.

11. Δρόμοι, πλατείες ασφαλτωστρωμένοι ή χαλικόστρωτοι με χαλίκια από τη θάλασσα, έδιναν στην Ακανθού μια ξεχωριστή επιμέλεια και χρώμα.

12. Αποθήκες άλατος στην περιοχή Νεράδες που τις χρησιμοποιούσαν ως κατάλυμα οι οικογένειες των ψαράδων.

13. Σύστημα αποχέτευσης όμβριων υδάτων(πρωτοποριακό) καθώς και σύστημα άρδευσης και ύδρευσης.

Άλλη τόση υποδομή ανήκει είτε στην εκκλησία του Σωτήρος, είτε στη ΣΠΕ, είτε στην εταιρεία φθαρτοπαραγωγών, είτε στην εταιρεία ελαιοπαραγωγών.

Τα τελευταία χρόνια υπήρχε ρεύμα επαναπατρισμού αποδήμων στο χωριό με νέες επιχειρήσεις, καινούριες κατοικίες και οικονομική άνεση.

Η Ακανθού σήμερα κατοικείται ως επί το πλείστον από έποικους που προσπαθούν ν΄αφελληνίσουν και ν’ αποχριστιανίσουν την για 10 χιλιάδες χρόνια ιστορία της περιοχής. Όσο κι αν προσπάθησε ο Δήμος να οργανώσει μια Θ. Λειτουργία μέσω Αρχιεπισκοπής, Υπουργείου Εξωτερικών, Ο.Η. Ε., έστω σ’ ένα από τα ξωκκλήσια, η προσπάθειά του έπεσε στο κενό. Η άρνηση του φευδοδημάρχου πάντα αρνητική.

Ο Δήμος Ακανθούς μετά το ‘74

Με τον ξεριζωμό του ’74 και τη διασπορά θα ήταν αφύσικο ο Δήμος να μην επηρεαστεί αρνητικά. Με την έλλειψη Δημοτικών ορίων αλλά και αρμοδιοτήτων οι κατεχόμενοι Δήμοι περνούν δύσκολες ώρες. Η έλλειψη ιδίων πόρων και η πλήρης εξάρτησή τους από το κράτος καθιστούν τους κατεχόμενους Δήμους «οιονεί Δήμους».

Ο ρόλος όμως των Κατεχόμενων Δήμων στον τομέα της διαφώτισης είναι πολύ σημαντικός. Οι Δήμαρχοι των κατεχομένων είναι οι γνησιότεροι εκφραστές της βούλησης των προσφύγων. Επίσης η σφυρηλάτηση του κοινωνικού ιστού των δημοτών μας, ο οποίος διαρρήχθηκε από το 1974, είναι στις προτεραιότητες κάθε Δημάρχου των κατεχόμενων Δήμων, μέχρι την ευλογημένη μέρα της επιστροφής στην αγαπημένη μας Ακανθού. Το ποσοστό των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων στους εκλογικούς καταλόγους του Δήμου μας μετά το 1974 κατά επαρχία είναι: Λευκωσία 35%, Λάρνακα 34%, Λεμεσός 22%, Αμμόχωστος 7% και Πάφος 2%. Το σύνολο των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων είναι γύρω στους 1300. Οι Ακανθιώτες πρόσφυγες και απόδημοι υπολογίζονται γύρω στις 5.000.

Σήμερα ο Δήμος,

• Είναι αδελφοποιημένος με τον Δήμο Νάξου με τον οποίον έχουν πολιτιστικές ανταλλαγές.
• Εκδίδει την εφημερίδα «Η Ακαθκιώτισσα»
• Καθιέρωσε το βραβείο «Νίκος Σχοινιού» που απονέμεται κάθε χρόνο στον άριστο Ακανθιώτη τελειόφοιτο μαθητή.
• Οργανώνει σε συνεργασία με το Πρ. Σωματείο και τη Σχ. Εφορεία, ανά διετία το Επιστημονικό και Λαογραφικό Συνέδριο, τα πρακτικά του οποίου βραβεύτηκαν από την Ακαδημία Αθηνών.
• Δημιούργησε το Πολιτιστικό του Κέντρο στα Λατσιά.
• Οργάνωσε και λειτουργεί Δημοτική χορωδία.
• Με φροντίδα του Δήμου συντηρήθηκε η εκκλησία της Περγαμιώτισσας, μέσω του προγράμματος SAVE.
• Ο Δήμος λειτουργεί σύστημα SMS για άμεση επικοινωνία με τους Δημότες του.
• Στηρίζει όλα τα οργανωμένα σύνολα της Ακανθούς.
• Αναλαμβάνει αποστολές διαφώτισης με ομιλίες και εκθέσεις εντός όσο και εκτός Κύπρου.
• Συνδιοργανώνει εκδρομές Νέων και Συνταξιούχων.
• Οργανώνει πολιτιστικές, θρησκευτικές, λαογραφικές και άλλες εκδηλώσεις.
• Στηρίζει εκδοτικές προσπάθειες Ακανθιωτών.
• Με φροντίδες του Δήμου συνεορτάζεται η εγκλωβισμένη εικόνα του Χρυσοσώτηρα με τον Άγ. Μάμα στην κατεχόμενη Μόρφου.
• Προωθεί αιτήματα Ακανθιωτών σε αρμόδια Σώματα.
• Προβάλλει πολλαπλά το δίκαιο των Ακανθιωτών σε φορείς και Μ.Μ.Ε.
• Δημιουργήθηκε Δημοτική Βιβλιοθήκη Δήμου Ακανθούς και πολλά άλλα.
• Εδώ και 6 χρόνια διοργανώνεται παιδικό πανηγύρι με μεγάλη επιτυχία.
• Ο Δήμος έχει ολοκληρώσει τη παραγωγή μεγάλου ντοκιμαντέρ 80 λεπτών για την Ακανθού. Οι ενδιαφερόμενοι ας αποταθούν στο Δήμο.